Kiedy byłem dzieckiem, mieliśmy wojnę

Każdy zna powiedzenie: "Wojna nie ma twarzy kobiety". Natychmiast chcę kontynuować od siebie: "Wojna z pewnością nie ma twarzy dziecka". Ale, jak pokazuje życie, wojna ma twarz nie tylko żołnierza, ale także starca, kobiety i niestety dziecka. Często pojawiają się dyskusje na temat tego, czy powiedzieć dzieciom o wojnie, jeśli tak, jak powiedzieć, aby nie traumatyzować psychiki dziecka. Czy to możliwe? Wojna zawsze jest traumą, w tym traumą. Często zastanawiamy się, co nasze dzieci wiedzą o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, w której zginęło prawie 30 milionów ludzi. Niektórzy wiedzą dużo, inni coś wiedzą, a inni nic nie wiedzą. Wojna oczami cztero- lub siedmioletniego dziecka, oczami autora, który dzielił z nami swoją dziecięcą wizję tego, co się stało. Tak, to bardzo przerażające czytać, nawet jeśli autor gdzieś próbuje wygładzić ostre narożniki. Ale musisz sam o tym poczytać i pozwolić dzieciom o tym czytać. Obowiązkowe. Najbardziej uderzająca jest historia "Matka, nam!", która opisuje dzień, w którym Żydzi zostali przepędzeni przez wioskę, aby zostać zastrzeleni. Wiedzieli, co się z nimi stanie i próbowali uratować swoje dzieci, przekazując je miejscowym. I jedna z kobiet, widząc dziecko czołgające się obok zmarłych rodziców i błagające o jedzenie, ryzykując jej życie, zabrała go do niej, więc cała wioska chłopiec i karmione. To bardzo szczera książka o wojnie. O śmierci, która jest bardzo blisko, i o tej, która jest gdzieś daleko, ale także o pogrzebach. Wielu rówieśników autora nie czekało na swoich ojców z wojny. W opowieściach Stanislava Olefira nie ma bohaterów w normalnym znaczeniu. Wynagrodzenia są wykonywane przez zwykłych ludzi, którzy wiedzą, czym jest obowiązek, sprawiedliwość, lojalność, a główny bohater, poprzez swoje wojskowe dzieciństwo, jest prowadzony przez niewyczerpaną ciekawość, pragnienie przygody, więc dostaje się do różnych historii - albo zabawne lub niebezpieczne. Książka dotyka serca i sprawia, że dużo myślisz. Materiał przygotowany został przez głównego bibliotekarza działu obsługi użytkownika Lipeckiej Regionalnej Uniwersalnej Biblioteki Naukowej Natalii Zheleznyakovej.

🔗 Udostępnij

Facebook X (Twitter) WhatsApp Telegram LinkedIn WeChat VK LINE KakaoTalk Reddit Pinterest E-Mail