Partisan Paolo: we Włoszech uhonoruj pamięć Iwana Baranowskiego

Zimny, silny wiatr dosłownie wyrywa flagi z rąk. Ale jak piękne: trzepotanie, flagi wypełniają cały obszar. 40 lat temu, gdy został otwarty pomnik, był pokryty włoskim tricolor. Dla małego miasteczka Alliana Paolo jest ich bohaterem. Srebrny medal za odwagę wojskową! Wziął imię Paolo, chociaż był Ivanem. Baranovsky zmarł na tym placu 3 marca 1944 roku. Kiedy Ministerstwo Obrony zaproponowało przeniesienie popiołu na Turyn, cmentarz zagranicznych żołnierzy, którzy zginęli we Włoszech, rada miasta głosowała jednogłośnie przeciwko. Pomnik Paolo był potrzebny w tym momencie. Rzut kamieniem to budynek byłych baraków Carabinieri, gdzie partyzancki oddział Bozziego udał się do zbrojowni. Ivan Baranowski w niemieckim mundurze, udając oficera, który potrzebuje miejsca do spania, sam go wynalazł. Potrzebowałem wymówki, żeby otworzyć bramę. Carabinieri coś podejrzewał, włączył alarm. Ivan spadł jednym z pierwszych. Przez cztery dni jego ciało leżało w kaplicy na cmentarzu w San Pietro, był ukryty przed Niemcami. Giacomino miał 12 lat, kiedy strażnicy cmentarza poprosili o pomoc przy pogrzebie. Giacomino: Nie było trumny. I nikt nie mógł tego zrobić, bali się faszystów, którzy potem ukarali całe miasto. Ale najgorsze jest to, że po tym, jak się o tym dowiedział, Paolo mógł zostać wrzucony do wspólnej dziury jako kara, i nikt nie wie gdzie. Na tym cmentarzu - wszyscy towarzysze Ivana w oddziale. Moja córka, Nina Ivanovna, też tu przyszła. Ledwie znała papieża: został wezwany w 1939 roku. Ma tylko jego listy. I opowieści o mieszkańcach Alyano, jego towarzyszach, z którymi on tylko wynalazł. Zaatakowano szpital, w którym naziści przetrzymywali rannego partyzanta. Przewodniczący Stowarzyszenia "Rosja - Emilia-Romania" Luca Rossi: Miał niezwykłe zdolności. Wymyślił bardzo ryzykowne operacje. Włosi nazywali go wojownikiem z zimną krwią. Paolo mówił po niemiecku, więc przebrał się w niemiecki mundur. Historia Paolo jest bardzo podobna do tysięcy innych. Niemcy sprowadzili naszych więźniów do Włoch wozami. Ivan uciekł do Genui, kiedy dowiedział się, że skład został wysłany do Niemiec. Przez miesiąc wędrował po Florencji z towarzyszami, szukając partyzantów. Najbardziej cenieni byli radzieccy żołnierze we włoskich obozach. Doświadczenia i niesamowite nieustraszenie: dla Włoch walczyliśmy i umieraliśmy, jak gdyby wyzwolenie ich ziemi

Reagiere auf diesen Beitrag

👍 0 ❤️ 0 😂 0 😮 0 😢 0 😡 0

Подписаться на NX Россия

🔗 Udostępnij

Facebook X (Twitter) WhatsApp Telegram LinkedIn WeChat VK LINE KakaoTalk Reddit Pinterest E-Mail