Voznesensky Center otworzył wystawę "Ciemny odwilż"

Voznesensky Center otworzył wystawę "Ciemny odwilż". Wystawa poświęcona jest nieoficjalnej kulturze lat 60-tych, a dokładniej temu, czego o niej nie wiemy. Jak mówią kuratorzy: dekada, która jest postrzegana jako era optymizmu i romansu, zawierała wiele nastrojów i pomysłów na życie. Anastasia Pavlova będzie kontynuowana. Odwilż jest czasem powrotu do zdrowia w życiu kraju. Mroczny Odwilż jest drugą stroną radzieckiej kultury lat 60. "Obraz Vechtomova jest prawdopodobnie uosobieniem całej wystawy. Wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni do ceremonialnej odwilży, do jasności, do jasnej strony, do jasnych twarzy, jasne słońce, dobrej pogody na obrazach. Tutaj widzimy zupełnie inny nastrój, mówi dyrektor Woznesensky Center Olga Vartseva. Punktem wejścia dla tego badania jest sala zwana Twilight City. Istnieją dziwne spiski, figury, obrazy, które nie mają miejsca w estetyce rozmrażania kultury: martwa strona obok żywych, ruiny - z naturą, a postacie, które zamieszkują płótna pochodzą z ciemnych alei i dziedzińców Leningradu i Moskwy. Dla mnie, był ważny spisek starcia między podziemnym Leningradem i podziemnym Moskwą. Bo rzadko są razem widziani. Zdecydowaliśmy się połączyć głównie Lianozovtsev i Arefievtsev. I żeby pokazać, że dla nich to żywe, martwe miasto, ciemna aleja, koszary były wspólnym mianownikiem, wyjaśnia kurator wystawy Tatiana Sohareva. Arefievtsy są członkami nieformalnego stowarzyszenia niezależnych artystów Leningradu, Lianozovtsy są Moskwy post-vanguardists. Kuratorzy badali inną dużą grupę artystów - koło Yuzhinsky tych, którzy zebrali się w wspólnym mieszkaniu pisarza Yuri Mamleev w Yuzhinsky Lane. I szukał kluczy do tajemnic świata w filozofii wschodniej, dzieł świętych ojców. Ich spotkania to spotkania z dużą ilością alkoholu na płótnach, artyści sami się ironizowali. Jesteśmy w tym pokoju, zwanym złym towarzystwem. Jakbyśmy byli w tym wnętrzu. Może to naprawdę drink. Widać, jak na nas czekają. Tak, dość dziwne, może w pewnym sensie nieprzyjemne, niepokojące. Pejzaże miejskie już pływają, są wypełnione surrealistycznymi postaciami. Znaki bajek, mitów i tylko niektóre wyimaginowane serie są mieszane w bardzo dziwne proporcje, mówi Dmitry Hvorostov, kurator projektów wystawienniczych Centrum Woźnesieńskiego. Aleksey Smirnov (Von Rauch) jest autorem The Death Room. Być może tak skończył się los bohatera obrazu na tym świecie. Ale los duszy bohatera trwa w kolejnych korytarzach. Boris Sveshnikov jest malarzem, grafikiem. Oskarżony o antysowiecką propagandę, spędził osiem lat w obozach. Powiedział:" To najlepsza rzecz, jaka go kiedykolwiek nauczyła ". Na jego obrazach życie pozagrobowe przechodzi przez mgłę." Sam pokój jest jak columbarium lub cenotaph. Jakaś uroczysta architektura. Tam, gdzie człowiek okazuje się być tak, może pochować swoich bliskich lub siebie, jak gdyby przejść do innego świata, wyjaśnia Dmitrij Hvorostov, kurator projektów wystawienniczych Centrum Woźnesieńskiego. Natalia Prokuratova jest odpowiedzialna za inny świat na wystawie. Na ręcznie robionych gobelinach symbolami kinetyków są błyskawice, kryształ, motyl. Kuratorzy nazywają wystawę ukrytym rdzeniem odwilży. Tu budzi się indywidualność i jej osobiste poszukiwanie w sprawach istnienia.

Reagiere auf diesen Beitrag

👍 0 ❤️ 0 😂 0 😮 0 😢 0 😡 0

Подписаться на NX Россия

🔗 Udostępnij

Facebook X (Twitter) WhatsApp Telegram LinkedIn WeChat VK LINE KakaoTalk Reddit Pinterest E-Mail